NB: De 5de straal periodegolf (de straal van concrete kennis en _wetenschap_, zie oranje golf in grafiek hierboven en artikel over ‘de 7 stralen’… ) werd niet voor niets 125 jaar onderbroken rond 2000 (1995) tot 2125 omdat haar brandpunt van de constellatie van de Leeuw, van zelfbewustzijn naar die van de Waterman verschuift
naar groepsbewustzijn, collectief gekoppeld in natuurlijke feedback. De straal met focus op scherp denkvermogen met culminatiepunt rond 1950 zou in de hiermee sterk resonerende mensheid gecombineerd, met haar collectieve fase van afgescheidenheid en materialisme voorlopig, destructief uitwerken op de planeet mocht deze niet voortijdig voor deze periode teruggetrokken zijn. (Dit terwijl de 6 andere stralen blijven op één punt in hun driehoeken van sterrenconstellaties, in een structurele volgorde -volgens 2 driehoeken van kracht -met dezelfde tussenafstand qua rangorde in door schrijver -onder meer kosmologisch- herbrond Tarot alfabet (zie ander artikel) – als gegeven in de schepping in 7 dagen in Genesis en zo ook in het ‘Tarot’ alfabet van schepping, met een 7de als punt van dynamische balans/rust: de ster van ‘SolOmOn’).

Voor die volgende fase, van collectief afgestemd groepsbewustzijn, wordt nu de basis gelegd en de zaadjes gezaaid – eerder al via (ook vaak terugkerende) beelden via boeken en films enz. zie andere artikels – voor en door wie open staat, en de mainstream twijfelaars kunnen ineens mee met de komende, kantelpunt in fase van crisis, én tegelijk gelegenheid voor groei in bewustzijn (waar de crisis ook zijn eigenlijke oorsprong heeft)…

Schaal kan je zien als ‘tijd’ (de 4de dimensie, meer hebben we niet nodig in een, coherente visie met één rode draad over alle schalen – en vakgebieden- heen, in het licht van de Wet van Analogie heel concreet uit te werken, zoals ondergetekende deels al deed de voorbije jaren … ),
‘tijd’ aan een lokaal bepaalde snelheid in oneindige inbedding, naar en van het ‘nul’punt als bron van energie overal, via ‘spin’ continu overgaand doorheen de schalen als fasen (niet discontinu) ‘spiraliserend’ in circulair verbonden, ‘afgerond’ geheel als 4de (of eerste) dimensie,
een fractale dimensie dus van de ruimte, die zelf fractaal is van aard.
Op elke schaal (in plaats van vaag woord ‘dimensie’, dat eigenlijk dimensie als afmeting is, een eigenschap van schaal) zijn andere energetische niveaus en niveaus van perceptie, informatie en bewustzijn, die je op die schaal dan terugkoppelt aan de gehele informatiedoorstroming van het ondeelbare geheel. De abstractie notie van het punt is schaal-omvattend, alles uitgezoomd op oneindig en tegelijk de oorsprong van alles.

Het denken (of informatiestroom van het universum, met echo’s in dat van ons in de mate van afstemming op ‘t geheel) is het nóg veel ‘kleinere, snellere’ subplanckiaanse veld, dat superluminaal -boven de lichtsnelheid, in het huidige model nog onder het subatomaire bereik met onder meer nog de neutrino’s (met een massa, die niet 0 is, maar ~10^-37kg, enorm klein dus) en naar de ‘virtuele deeltjes’ toe [onder het Planck kwantum qua energie, in kwantumfysische louter statistisch beschrijvende termen ‘niet neergeslagen golffunctie’ vorm, gesuperponeerd in ruimte] –
door het Planckiaanse veld beweegt, het voor ons meetbare bereik.
De centrale Planck eenheid (het 4de van 7 schaalbereiken, elk gegeven door de in eerder artikel genoemde schaalfactor van of de derdemachtswortel ervan technisch gezien, met 3 hoger en 3 lager tussen universum en de subPlanck-eenheid,
globaal een berekenbare, deels te observeren zesheid of zeshoek rond dit centraal punt, zoals de machten in diverse basissen algebraisch, buiten het bereik van dit artikel… ]
 is dus de verversingssnelheid (zoals de frequentie van projectie van een afbeelding op een computerscherm) van het materiële universum en de elementaire etherische eenheid van ruimte (in Boeddhisme “ruimte[structuur]deeltje” genoemd),
uitgebeeld in oude culturen als bijvoorbeeld 2 punten of de vesica pisces in de ontmoeting tussen 2 sferen (het zichtbaar en onzichtbaar domein), geometrisch ook, het oog van perceptie-actie van de scheppingsdynamiek in alles, en de R van Ra – de scheppende al-ziende zonnegod, een mond – met scheppende trilling als spraak vandaaruit uitstralend- of stralend&alziend oog (aan de buitenkant, met oogleden een Vesica Piscis beschrijvend) geometrisch-vormelijk ook – in Egyptische hieroglyfen…
Deze eenheid van tijd/frequentie ligt halverwege de schaal tussen universum en de subPlanck-eenheid (veel kleiner” bewustzijnsdeeltje” – de verversingssnelheid van de informatie(stroom) van het universum – uit de schaalfactoren globaal te berekenen),
zo ligt de Planck sferische oscillatie-eenheid als spil van de kosmische weegschaal van schalen.
[Zij trilt in tijd, als frequentie, op een zeer hoge ‘La’ of A noot op de muzikale octavenladder (machten van 2 qua frequentieverhouding), net als geel licht, goud en de hartmeridiaan, op de rand van het in tijd voor ons binnen de gebeurtenissenhorizon van het universum meetbare bereik, de toon van Apollo of ‘de Zon’ bij de oude Grieken, teruggaand op hun Oosterse moederbeschavingen… De snelheid van kwantumverstengeling hierbinnen is niet instantaan, maar lijkt voor ons zo, gezien de beperking van de lichtsnelheid voor materiële, zintuiglijk meetbare fenomenen hierbinnen, door het superluminaal bereik samengehouden – via een netwerk van wormgaten of zwarte gaten overal, die als dynamisch stromende structuur van de ruimte tijdsruimte lijken te ‘krommen ‘- maar er niet in tijd meetbaar toegankelijk voor, zoals een ‘zwart gat’ of sigulariteit overal, buiten z’n sferische gebeurtenissenhorizon van meetbaar/zichtbaarheid, waarin alle informatie – en totale-relatieinhoud – wel ‘tijdloos gecondenseerd’ ligt.]

‘Intentie’ is de in-tensie of intentie van universeel denken (ingebracht in de informatiestroom) of de spanning/gradiënt in het subplanckiaanse bereik naar binnen (of buiten) toe, die met de energie van spin of rotatiebeweging op alle schalen samenhangt.
Het Jitterbug concept (zie Buckminster Fuller, die ‘t allemaal ook van elders had, net als Pythagoras van diepere bronnen enz.) beschrijft enigszins geometrisch de faseovergang aan de gebeurtenissenhorizon van de structuur van ruimte die de grens definieert, met dan energievrijgave aan het oppervlak. De spindynamiek volgt zo uit de gradiënt tussen de opeenvolgende schalen met hun eigen energieniveaus…

Vele bestaande moderne theorieën zijn nodeloos complex en gefragmenteerd, niet coherent of consistent met de feiten, met veel ruis in plaats van in harmonie, in een levende coherente orde die er van nature is. De Planck sferische eenheden kunnen ook ‘strings’ of snaren maken (zoals kleine verbonden wormgaten en de vibratie ervan staat voor de informatiedoorstroming over schalen heen bij verandering op één schaal),
maar da’s niet fundamenteel, zij het in sommige gevallen formeel wél de realiteit benaderend, ondanks de complexiteit van de algoritmes – met een onhanteerbare overvloed aan oplossingen, in plaats van 1 analytische, tegelijk de omvattende synthese- en dimensies erbij gehanteerd,
of noties als ‘donkere materie of energie’ als zoveelste lapmiddel voor de inconsistentie van het gefragmenteerde standaard model bijvoorbeeld ook (of ‘lap’ als blinddoek, die wél wakker moet kunnen maken voor dit feit van blindheid en inconsistentie van het huidige model, op punt van doorbraak van elektromagnetische – na fossiele fase en eerder spierkracht – op punt van crisis van onwerkbaarheid en bio-ecologische beschadiging, naar gravitatie/levitatie- ‘licht’technologie als volgende fase, ook in bewustzijn… ).

Dat Licht op Aarde nederdale!

En Liefde die alles in intrinsieke samenhang samenhoudt, nog duurzamer dat het proton met ontelbare myriaden van millennia (met name vastgesteld op meer dan 10^34 jaar, een 1 met 34 nullen), en met medewerking van de zich verenigende mensheid als 4de en kritische schakel van 7 koninkrijken,

Om samen het Originele Plan met natuurlijke verhoudingen op Aarde te herstellen…

OnBij de introductie hieronder tot een model van unificatie meer in detail, in de fysica die de macro- en microkosmos (ons, denken en bewustzijn inbegrepen) verenigt, dienen we naar de oorsprong van de huidige problemen en contradicties te gaan, ook in wetenschap, sinds al lange tijd… 

Dit op een onderbouwde manier geformuleerd, na of tijdens een intuïtieve fase, niet gewoon verder bouwend op basis van de vele fragmentarisch formules van het mank lopende ‘Standaard model’ met beperkte geldigheid, waarin sommigen geloven, met blind aanvaarde dogma’s. 

Tegelijk zelf tastenderwijs, vertrekkend van het onbekende waar het ware leren gebeurt, soms met flitsen van overzicht, voor een stuk – weliswaar immer zelf onderzoekend- op de schouders van reuzen, de pioniers die ons voorgingen, vaak niet echt begrepen in hun ware werk, zoals Rishi Kapila uit lang vervlogen tijden maar nog even – tijdloos- geldig, Isaac Newton en Albert Einstein (die ook weer bronnen had als Helena Blavatsky – voor haar geldt hetzelfde- en qua paper ook een onbekende voorganger) bijvoorbeeld.

 

Die oorsprong van de problemen – in de huidige wetenschap ook- ligt ten gronde in het psychologische denken en vooronderstellingen en dogma’s, vanwaar de fragmentatie, ook in de losse formules, die we eventueel zonder nadenken hanteren, zonder de beginselen zelf te doorvoelen en contempleren waaruit deze gedachtevormen, wiskundig, analytisch als instrumenten van logica en tegelijk aanschouwelijk-intuïtief, met verbeeldingskracht en voeling met universele harmonie in onszelf in het dagelijks leven, als complementaire aspecten van de menselijke geest, die dan kunnen samenkomen voor een creatieve receptieve en tegelijk actieve perceptie van het geheel.

 

Relativiteit van schaal brengt unificatie en inzicht in wat zwaartekracht (en dus levitatie -dus zeer veel comfort bij bouwen, en verplaatsing bijv. én vrije energie ipv electromagnetische of fossiele, milieu en mens verwoestend nu…) is, en de oorsprong van spin/impulsmoment en

gravitationele massa (*) enz. zodat je alle constanten en formules kan berekenen uit geometrie en eenvoudige beginselen en wat rekenwerk bijvoorbeeld voor aansluiting binnen het bestaande conceptuele kader qua vorm. 

Ondergetekende is in dat licht nu ook naar schaalverhoudingen aan het kijken met als eenheid een schaalfactor van 28+11+4+2+1=46 (44) priemfactoren (met conform harmonisch model sterk dalende machten van 2, 3, 5, 7 en 11) tot het eerste voorkomen van 13,

van ongeveer 10^40,

die al eerder in officiële wetenschap opgemerkt is als telkens terugkerend in de verhoudingen van diverse krachten (zoals tussen de electromagnetische en zwaartekracht). Zie verder vanwaar deze factor en haar machten nu werkelijk afkomstig is; overigens, de fijnstructuurconstante Alpha (~1/137,036…) leid ik elders af (2022), met haar bijzondere universele betekenis over schalen heen…

 

Een gigantisch schaalbereik van gehelen of singulariteiten met elk hun gebeurtenissenhorizon en doorstroming ervan, dat alles op de universele schaal verbindt tot het veld vh denken – tot diep in het extreem superminiscule subPlanck bereik, 

dat ten opzichte van het spiegelpunt qua grootteorde even ver ligt als dit waarneembare universum ten opzichte van de al extreem kleine Plancklengte (en de andere gelinkte grootheden als tijd en massa op dit punt van de schaal) !

 

Dit alles in een zeer concreet unificerend fractaal holografisch model, waarover hieronder enige toelichting alvast, zeer onderbouwd ook in detail;

 

zie daarnaast ook eerdere formules als bijlage die uit Sankhya logica volgen, met bekende formules waarbij telkens dezelfde beginselen terugkomen en doorgetrokken worden in de bekende en ook nog onbekende fysica en constanten van het superluminale bijv. (Sub-Planck, waar het onpersoonlijk denken of informatiestroom vh universum over schalen heen gebeuren, niet meetbaar voor ons -tijd zoals we dat kennen geldt daar niet meer, 

maar wél werkzaam, zoals beschreven en aangetoond kan worden in de concrete simultane, circulaire ene en op zich telkens weer unificerende dynamiek ervan, de ‘verticale dimensie’ in de variëteit van de vele verbonden levens in het universum op alle schalen). 

 

Die terugkerende getalsverhouding van ‘ongeveer 10^40’ waarvan de, oorsprong nu duidelijk is (hierna eenvoudig en exact berekend), 

heeft wetenschappers door de geschiedenis heen al gefascineerd, zoals de Britse astronoom Sir Arthur Eddington in de jaren 1920 (die samenwerkte met Einstein – tevergeefs op zoek naar de uniforme theorie – zoals nu binnen ons bereik ligt dankzij de relativiteit van schaal – van gefragmenteerde wetenschap zelf tot hij stierf – en experimenteel geverifieerd heeft dat sterrenlicht wordt gebogen door de zwaartekracht van onze ster de Zon),

die gefixeerd raakte op een merkwaardig toeval met betrekking tot dit enorme getal. Een waterstofatoom – het eenvoudigste atoom van allemaal – bestaat uit één elektron, negatief geladen, door elektrische krachten gebonden aan een positief geladen proton. Maar er is ook een kleine zwaartekrachtsaantrekkingskracht tussen deze twee deeltjes. De verhouding van deze twee krachten is ongeveer 10^40. Het heeft ook een belangrijke verhouding van tijdsperiode als de leeftijd van het universum, bijvoorbeeld. Gedateerd op 13,8 miljard jaar oud, bestaat het al 100.000 keer langer dan de Homo sapiens. 

Aan de andere kant van het getallenspectrum wordt de grote snelheid van atomaire en subatomaire processen gemeten in zeer kleine stukjes tijd. Het kost licht slechts een biljoenste van een biljoenste van een seconde om een atoomkern te passeren. De verhouding van deze twee tijdschalen, macro en micro, is zelf weer ongeveer 10^40).

 

Ook sterke kernkracht bijvoorbeeld, die officieel nog steeds een afzonderlijke kracht blijft zonder mechanische oorsprong, en waarvan de sterkte naar schatting 10^39-40 keer sterker is dan de zwaartekracht.

 

Waar we in detail kunnen aantonen, niet met behulp van zeer complexe wiskunde, maar enkel en alleen eenvoudige meetkunde en de elementaire wiskundige operaties (zelfs geen exponenten of integralen!), dat dit ook _zwaartekracht_ is, maar dan op de schaal van het proton…

 

Het standaardmodel is de voorlopig nog heersende theorie van de deeltjesfysica en nog steeds onvolledig en inherent onverenigbaar met de algemene relativiteitstheorie, die werkt met een continuüm van ruimte-tijd, in tegenstelling tot eindige quanta, en beschrijft kenmerken van ons universum op grote schaal, in de macrokosmos. Het is tot nu toe nog niet duidelijk hoe deeltjes massa aannemen en hoe de zwaartekracht functioneert op de subatomaire schaal waar de ruimte-tijdvariëteit niet langer kan worden omschreven als een continuüm met gelijkmatige gradiënt. Zowel elektromagnetisme als de krachten van de kern (sterk en zwak) als zodanig kunnen in de algebraïsche termen van de kwantummechanica worden beschreven, als velden van beperkte elementaire deeltjes, of quanta, die informatie/energie van het ene punt naar het andere overbrengen. Maar dit is niet het geval met de zwaartekracht (het hypothetische “graviton”, een verondersteld deeltje dat zwaartekracht op kwantumniveau overbrengt, nog steeds niet gevonden na jaren van zoeken) en de oorsprong en het mechanisme van massa zijn nog steeds een mysterie. Men is voornamelijk nog steeds dingen aan het benoemen en beschrijven als afgescheiden noties in termen van abstracte concepten en formules met een beperkt bereik van geldigheid. 

 

Voor mij is dit niet meer zo, omdat een verenigend principe alles kan afleiden, niet hoeven te vertrouwen op lineaire, niet-holistische logica en metingen in de tijd en tegenstrijdige noties, die in het echte leven niet bestaan.

Deze andere, aanschouwelijke, intuïtief te volgen, fractale en holografische benadering toont de dynamische eenheid van alles – inclusief bewustzijn – als een ondeelbaar geheel, in detail en zijn mechanica met holofractografische analytische formules in beschrijving, niet vertrouwend op metingen maar coherent met alle metingen en eerdere bevindingen. 

 

Dit is iets met vele implicaties en toepassingen, de zaden van een nieuw soort beschaving, waar de mens wordt gezien als dezelfde als alle andere, intrinsiek verstrengeld, als een proton met alle 1,67×10^79 andere protonen van het universum, zoals geometrisch en numeriek kan worden aangetoond (en berekend – zie verder) , en kan worden geleefd in bewustzijn in het dagelijks leven, niet theoretisch-abstract maar feitelijk…

 

 

Dus heb ik de huidig gefragmenteerde wetenschap van scratch/’nulpunt’ heropgebouwd, met hints uit oud bronnen en huidige en veel intuïtie en uitdokteren en af en toe rekenen ook. Bewijzen in logische wiskundige vorm en onder andere in eerder gedaan proeven in Slovakije Univ. Observatorium (en in Nederland in 17m hoge toren in een kleine kooi van Faraday die ik zelf gemaakt had met electronische apparatuur gemaakt had voor gravitationeel signaal) vloeiden daaruit voort. 

Zelfs voor een aantal stellingen en ontdekkingen in vorige teksten heb ik bewijzen voor het linear denkend verstand. 

Simultaan zien en meditatief feitelijk waarnemen helpt ook. Daar kan ik dan enkel via woorden en schema’s trachten uitdrukking aan te geven, en soms komen formele bewijzen achteraf als een scherpe intuïtie ons, gecombineerd met hard werken en geduldig contempleren, vooruit helpt.

 

Ondanks de huidige overmatige gerichtheid op dat bewijzen buiten de eigen scherp waarnemende ervaring en meditaties, heb ik hier een en ander samengebracht ? En in samen naar elkaar, tweerichtings luisteren kunnen we pas _samen_ onderzoeken (anders is het altijd een monoloog van 1, of 2 zelfs) , 

zoals David Bohm en Albert Einstein dat konden, wat behoorlijk zeldzaam is, ook menselijk gezien, samen denken – door-voelen, ook zichzelf bevragend en interpretaties van de erfenis van ons collectief geheugen en verleden…

 

 

Lees meer over conventioneel gekaderd onderzoek eerder op deze site onder 

www.livinginsight.be/research, zelf uitgewerkt, alleen meestal

en elders op deze site een aanzet van wat komt, met recentere ontdekkingen en syntheses… 

 

Feedback of samenwerking welkom…

 

 

Hartelijk gegroet in verdiepende verbinding naar de natuur van ons/mezelf en de Natuur (van alles) in het aandachtsveld, 

Stefaan. 

 

 

(*) : Alvast een introductie als hoger aangekondigd, onder meer de oorsprong, aard en dynamiek van die schaalfactor, massa en gravitatie… 

 

In de woorden van Einstein: “Men kan  goede redenen geven waarom de werkelijkheid helemaal niet kan worden weergegeven door een continu veld. Uit de kwantumverschijnselen lijkt met zekerheid te volgen dat een eindig systeem van eindige energie volledig beschreven kan worden door een eindige verzameling getallen (kwantumgetallen). Dit lijkt niet in overeenstemming te zijn met een continuümtheorie en moet leiden tot een poging om een puur algebraïsche theorie voor de weergave van de werkelijkheid.”

Die is er nu dus, bij deze enige voorschouw ervan, beginnen met een schijnbare paradox, die zichzelf nadien uitklaart …

 

De protonmassa moet overeenkomen met die van de Schwarzschild straal, die het proton-systeem definieert als een singulariteit of zwart gat, en als dit het geval is, zou een enkel proton maar liefst 10^11 kilogram wegen! 

Dit mag radicaal lijken en het staat in schril contrast met het bewezen gewicht van het Standaardmodel proton; een minuscuul gewicht van 10^-27 kilogram (0 tot 27 decimalen voor 1). Toch omarmt de holofractografische visie beide waarden, en begrijpt ze als twee verschillende perspectieven op hetzelfde fenomeen, (een meervoudige variëteit, groep of ‘manifold’ in parallelle perceptie, ‘én én’ vanuit verschillende standpunten met elk hun validiteit -weliswaar elk individueel goed te verstaan- zoals in relativiteitstheorie van Einstein).

Laten we eens samen onderzoeken hoe, vanuit welk perspectief… ( In groepsbewustzijn wordt dit nog verder doorgetrokken in het dagelijkse leven…) 

 

De sterke kernkracht blijft in het huidige Standaard model van de fysica een kracht zonder mechanische oorsprong en de sterkte ervan wordt geschat op 10^39 keer sterker dan de zwaartekracht.

 

Het nieuwe fractal-holografische model bereikt een dergelijke beschrijving van de kwantumzwaartekracht door het vacuümveld te beschrijven als gekorreld met minuscule zwarte gaten ter grootte van een Planck-eenheid als een middel tot renormalisatie op kwantumniveau. Als zodanig kan het “zwarte-gaten-gekorrelde” vacuüm worden opgevat als een kwantumveld verstrengeld door mini-wormgaatjes, waardoor effectief een niet-lokaal, onderling verbonden, zeer energetisch ‘vacuüm’medium wordt gecreëerd dat alle protonen “voedt” met de gecombineerde energie/informatie/massa van het gehele universum (dit in twee richtingen tegelijk, “feed”back en” feed”forward) .

 

Op deze manier wordt het kwantum vacuüm van ons eigen zwarte gat universum beschreven als eindig maar grenzeloos verstrengeld binnen zijn eigen parametrische horizon, maar oneindig wanneer bekeken in de grotere context van het fractale multiversum (hierover later meer). Dit universele kwantum’vacuüm’ is de bron van zowel de Schwarzschild protonmassa – die we zullen leren kennen als de holografische gravitatiemassa – als de Standaard protonmassa zoals die in laboratoria (in geïsoleerde context buiten de kern, waarin het proton draait rond en met andere nucleonen) wordt gemeten. Dit leidt ons naar de poort naar het holofractografische universum waarin we de gravitatiemassa van het proton kunnen afleiden door de Planck oscillaties van het ‘vacuüm’-energie ruimte medium binnen en buiten het protonoppervlak alleen te berekenen – en van daaruit de fractale evolutie voorbij de universele horizon in kaart te brengen…

 

We beginnen met onze gehernormaliseerde waarde voor de vacuüm dichtheid (10^87 kg per volume) om de beschikbare massa/energie binnen het volume van een proton bol af te leiden; het resulterende antwoord is 10^52 kilogram. Met behulp van de gehernormaliseerde vacuümdichtheid van 10^90 kg per kubieke centimeter is 10^52 kg de hoeveelheid vacuümenergie die toegestaan is binnen het kleine protonvolume.

 

Door de totale sferische oppervlakte van de protonhorizon te delen door de holografische Planck-cirkels komen we tot de ontdekking dat de protonhorizon wordt bedekt door 4,72×10^40 elkaar snijdende equatoriale cirkels die het holografisch interferentiepatroon vormen.

 

Nu delen we ~10^55 door ~10^40 – dat is het proton volume door het aantal Planck-cirkels op het protonoppervlak met het aantal SPE’s (=sferische Planck eenheden) dat het protonvolume omgeeft – en krijgen als resultaat 5,91×10^14 – de exacte zwaartekrachtsmassa die nodig is voor het proton om te voldoen aan de Schwarzschild-conditie die een zwart gat genereert! 

(Dit fenoneem op zich is in de huidige beschavingsgolf nog niet zo lang bekend, (zij het slechts op één schaal) en lang ter discussie tot de eerste waarnemingen ervan op macro-schaal, ver in de buitenwereld, ver weg van onze schaal zogenaamd…) 

 

Nu hebben we de holografische gravitatiemassa van het proton (zijn Schwarzschild massa) afgeleid van Planck eenheden en geometrie alleen, zonder de Schwarzschild vergelijking of de gravitatievergelijkingen van Einstein’s algemene relativiteit op enig punt erbij te betrekken.

Zodoende is de zwaartekracht beschreven als een verhouding van massa/informatie tot oppervlakte en is deze volledig in algebraïsche termen verantwoord zonder de kromming van de ruimtetijd erbij te betrekken, alleen door de structuur van het vacuüm zelf te pixeleren. Voor het eerst hebben we een wiskundig bewijs en een werkende beschrijving van Kwantum Zwaartekracht!

 

Kortom, zwaartekracht kan dus beschreven worden als een verhouding van massa/informatie-inhoud tot oppervlakte. Als we het willen zien als kromming van ruimte-tijd kromming, is dat alleen door bolvormige pixelatie van de structuur van het ‘vacuüm’, beter gezegd de ruimte zelf, zelf als Planck oscillator eenheden, 

gelijkmatig in sferische dichtste bolstapeling (waarover ik eerder artikels schreef met toepassingen, geometrisch én ook in universele getaltaal) over de ruimte verdeeld, 

en dus ook het volume en oppervlakte van de gebeurtenissenhorizon of de ‘holosfeer’ van een proton en andere gehelen op de andere schalen ( immers ook een elektron rond de protonsfeer, etc. waarvoor een gelijkaardige redenering en berekening blijkt te gelden).

(Als we dus naar deze eenheden kijken als een proton binnen hun horizon, en daarbuiten, krijgen we twee gravitationele massawaarden, voor elke schaal één, relatief dus vanuit elk standpunt, in het Standaard model dus de ‘sterke kracht’ en de gravitatie kracht alsof het niet om één en dezelfde kracht zou gaan… Simultane meervoudigheid lijkt ook hier nog een moeilijk of paradoxaal begrip, vanuit het seriële denken en perceptie, zie verder de andere artikels; vroeger draaide alles rond de Aarde of Zon als enige ster, nadien de Melkweg als universum enz. Ook in andere domeinen dan de fysica… )

 

Het resultaat onthult een kwantumverstrengeling via mini-wormgaten met alle andere protonen in ons universum; elke afzonderlijke Planck-cirkel aan het protonoppervlak kan worden opgevat als een mini-wormgat dat het inwendig verbindt met een ander proton.

Door de cirkelvormige Planck-vlakvullingen (~10^40) te delen door het volume van het proton zelf (~10^-39 ), komt men uit op 1,67×10^79 – dit is het momenteel geschatte aantal protonen’deeltjes’ in het heelal.

Het resultaat onthult een kwantum verstrengeling van elk proton via mini-wormgaten met alle andere protonen in ons universum; elke afzonderlijke Planck-cirkel aan het protonoppervlak kan worden opgevat als een mini-wormgat dat het inwendig verbindt met een ander proton.

 

Zo hebben we, ook op andere schalen, dus een fractaal multiversum, waar alles direct met elkaar gekoppeld is, met massa als holografische informatiestroom, wat ook als denk -of voelstroom van universeel bewustzijn kan gezien worden. 

Aan de overgang van schalen als gebeurtenissenhorizon binnen het bereik van een proton, Planeet, Melkweg, Universum -de schaalfactoren zijn consistent in een onderliggende harmonie, van eenheid in verscheidenheid, ‘Uni(e)-versum in Multiversum’- ontleent de rotatie of spin haar energie … Deze verticale schaaldimensie doet dus alles draaien, letterlijk en figuurlijk. 

 

Zo heb je meteen de bron van impulsmoment, ook afgebeeld in oude culturen, die net als bepaalde Ordes, veel meer info hebben over dit alles, aan de bron …

Hieronder in PPS meer details en context, voor breder publiek binnenkort. 

 

Hartelijk verbonden,

Stefaan.

 

SVN, Gent, 22/10/21

Stefaan Van Nuffel, Belgium (Master in Toegepaste Wetenschappen, maar vooral  autodidact in geavanceerde pionierend alomvattend onderzoek in de geest van synthese)

T (+32)475958093

 

(C) Stefaan Van Nuffel, 2021

 

Eglish version later door

uw mede-levensleerling en globaal onderzoeker tot uw dienst,

SVN

PS Interferentiepatronen van ruimtelijke sferische vibraties in holosferen op elke schaal, in atoom of proton (als 3 quarks) bijvoorbeeld, hexagonaal in de periferie zoals in de vlakvullende geometrie van de levensbloem.

Onderaan golffronten in brein als complex samengesteld sympathisch vibrerend geheel (subPlanck bereik is universeel denkvermogen), afgestemd op hemelse vibraties (zie meer in andere artikelen, ook over de 7 stralen en John Keely’s werk).